بسته‌های کوچک با روبانهای قرمز رد و بدل می‌شوند. کارتهای مخصوص، عروسک‌های پشمالو و شکلات‌ها. امروز «عشق» رد و بدل می‌شود. امروز ۱۴ فوریه است. امروز «ولنتاین» است؛ روز «عشاق».

 

قبل از مسیحیت
درست است که «ولنتاین» در ایران رسم جدیدی است، اما در غرب ریشه‌ای دیرینه دارد. رومی‌های قدیم در ۱۵ فوریه هر سال جشن «لوپرکالیا» (Lupercalia) را برگزار می‌کردند. آنها عقیده داشتند الهه لوپرکالیا، گله‌های چوپانان را از شر گرگان گرسنه حفظ می‌کند. در مراسمی که برای بزرگداشت این الهه برگزار می‌کردند، دختران رومی نام خود را روی برگه‌ای می‌نوشتند و در جعبه مخصوص می‌انداختند، پسران از داخل جعبه، اسمی بیرون می‌کشیدند و برای یکسال با آن دختر دوست می‌ماندند، این دوستی معمولاً به ازدواج منجر می‌شد.
پس از رواج مسیحیت، این آیین خرافاتی به مراسم روز «سِنت ولنتاین» تغییر نام داد. امّا همچنان قرعه‌کشی اسم ادامه داشت.

 

سِنت ولنتاین، حامی عشاق
در تاریخ مسیحیت، هفت مرد با نام «سِنت ولنتاین» وجود دارند. یکی از آنها قدیسی است که در قرن سوم میلادی و زمان پادشاهی کلادیوس دوم زندگی می‌کرده است. وقتی کلایدوس تصمیم گرفت سپاهی عظیم تشکیل دهد، عده‌ای از مردان ترجیح دادند در کنار خانواده خود باشند و از دعوت کلایدوس برای پیوستن به سپاه استقبال نکردند. این موضوع کلایدوس را به خشم آورد به نحوی که ازدواج را ممنوع کرد و با باطل اعلام کردن نامزدی‌ها قصد داشت دلبستگی مردان به خانواده‌هایشان را کم کند. سنت ولنتاین، اما با این اقدام مخالف بود و آنرا غیرمنصفانه می‌دانست به همین دلیل، مخفیانه دختران و پسران را به عقد هم در می‌آورد. کلایدوس هنگامی که از این موضوع با خبر شد، دستور قتل ولنتاین را صادر کرد. به این ترتیب سنت ولنتاین روز ۱۴ فوریه اعدام شد و دوستدارانش جسدش را در باغ کلیسایی در شهر رم به خاک سپردند.
در روایتی دیگر سنت ولنتاین که به خاطر کمک به مسیحیان به زندان افتاده بود، در آنجا عاشق دختر زندانبان می‌شود. کلایدوس دستور اعدام او را در ۱۴ فوریه سال ۲۶۹ میلادی صادر می‌کند. سنت ولنتاین، پیش از اعدام شدن، نامه‌ای عاشقانه برای دختر زندانبان می‌نویسد، با این امضا: از طرف ولنتاین تو.
به گواهی کتاب تاریخ تمدن (اثر ویل دورانت)، سنت ولنتاین حامی عشاق بوده است. به طوری که در سال ۴۹۶، گلاسیوس، پاپ اعظم، ۱۴ فوریه یعنی روز اعدام شدن سنت ولنتاین را روز عشاق تعیین کرد و نام آنرا ولنتاین گذاشت. روزی که پیغام‌های عاشقان رد و بدل می‌شود.

سنتهای قدیمی ولنتاین
در اروپا ۱۴ فوریه را روز جفت‌گیری پرندگان می‌دانند. در ولز مرسوم‌ترین هدیه روز ولنتاین قاشق‌هایی با نقش قلب، قفل و کلید بود. هدیه‌ای با این معنی: تو قلب مرا گشوده‌ای.
در فرانسه، پسران اسم معشوقه خود را روی بازوی لباسشان می‌نوشتند تا به همه بگویند: از حس من آگاه شوید!

ولنتاین به سبک چینی
در چین افسانه‌ای خاص وجود دارد که نمادی از عشق است و تاریخش با روز ولنتاین یکی است.
هفتمین روز از هفتمین ماه در تقویم چینی (برابر با ۱۴ فوریه میلادی) به نام «Qi Qiao Jie» نامگذاری شده است. روایات زیادی در مورد این روز وجود دارد. یکی از این روایات مربوط به الهه بهشت و هفت دختر اوست. که برای آبتنی به زمین می‌آمدند و در یکی از روزها گله‌داری به نام «Niu Lang» لباسهای آنها را برمی‌دارد. الهه و هفت دختر برای پس گرفتن لباسهایشان تصمیم می‌گیرند، زیباترین دختر را که کوچکترین هم بود نزد گله‌دار بفرستند. هنگامی که این دو یکدیگر را می‌بینند عاشق هم می‌شوند. الهه بهشت به این دو اجازه می‌دهد سالی یکبار در هفتمین روز از هفتمین ماه تقویم چینی یکدیگر را ببینند. در این روز پرنده‌ای از بال خود پلی می‌سازد تا دختر بهشت از آن عبور کند و به معشوق خود برسد.

ولنتاین ایرانی
بسته‌های کوچک با روبان‌های قرمز رد و بدل می‌شوند. چه فرقی می‌کند چه روزی باشد و از کجا آمده باشد، رسم، رسم مهرورزی است. رسم، رسم عاشقی است. امروز در ایران نیز، نوبت، نوبت عاشقی است.